De laatste weken

Hola!

We hebben de dagen in San Miguel nog erg genoten. Ons verblijf was bij een hele gezellige familie. Ze hebben een eigen restaurant en maken ontzettend lekker eten waar we iedere avond van hebben mogen genieten. Ze gaven ons ook wat tips om in de omgeving te kunnen doen. Zo was er een meer waar we lekker konden zwemmen. We zijn daar eerst op een zondag heen gegaan. Het was een wat hobbelige en afgelegen weg, maar het meer zou erg mooi zijn. Een hobbelige weg was het zeker. Je zou er kunnen komen met de auto, maar wij besloten het laatste stuk te lopen. Terwijl we over een afgelegen pad lopen, horen we weer het enorme gebrul van de welbekende brulapen van costa rica. Apen zijn niet mijn favoriete dieren gezien ze altijd zo onvoorspelbaar zijn. Deze apen zaten echt dichtbij de weg en de brulaap is niet zo groot, maar het maakt een geluid alsof het een gorilla is. Goed, ik bleef een tijdje staan en jos liep heel voorzichtig door. Ik toch ook maar overstag en liep zonder te kijken naar de apen maar rustig verder. Uiteindleijk bij het meer aangekomen was het er erg druk. Precies vandaag was er een zwemclub aan het zwemmen in dat meer. Ze vroegen ons nog hoe we wisten dat dit meer hier was, gezien er dus vrijwel nooit een toerist komt. Ondanks de vele mensen hebben we een fijne dag gehad. De volgende dag was de laatste dag dat we de huurauto hadden en zijn we nogmaals even naar het meer gegaan. Nu kwamen we aan en er was heel de dag niemand, behalve weer de brulapen op de achtergrond. Later in de middag reden we terug naar Alajuela, net buiten San Jose. Hier sliepen we en hebben we de auto ingeleverd. We wilden langs de caribische kust naar panama, dus hebben we de bus genomen van San Jose naar Cahuita. Dit was de eerste keer in de grote stad San Jose en gelukkig maar heel kort, want het is echt geen fraaie stad. Cahuita is een plaatsje in de buurt van de grens met panama waar we nog een overnachting hadden. Ik moet zeggen dat ik de sfeer daar niet heel prettig vond, gelukkig was het dus voor 1 nacht. De volgende dag namen we al snel de bus naar de grens. Bij de grens ging alles een beetje raar. Er liep telkens iemand met ons mee, een figuur waarvan we niet goed wist of hij nou wel te vertrouwen was. We lieten merken dat we niets van hem wilde, maar echt werken deed het niet. Uiteindelijk is toch alles gelukt en zijn we de grens veilig over gekomen. Jos wist dat er een lokale bus ging richting bocas del toro (waar we uiteindelijk moesten zijn). Er gaan ook toeristen busjes, maar eerder hoorde we dat deze veel duurder waren. We hadden een uur gewacht en er was nog geen bus gekomen. Op het moment dat er weer een taxichauffer ons een rit aanbiedde, kwam de bus aan. Het was een hele oude schoolbus die propvol zat met mensen. Toch besloten we om met die bus mee te gaan (achteraf was de wat duurdere toeristenbus echt een stuk comfortabeler geweest...). We moesten via de achterkant van de bus erin. Onze bagage werd letterlijk in de mensenmassa geduwd en daarna moesten we er zelf nog bij. Het was proppen, maar we stonden uiteindlijk in de bus. Na nog een overstap kwamen we in Almirante uit. Vanuit hier namen we de boot naar bocas del toro. Het ging allemaal verder prima. We hadden 1 overnachting op het grootste eiland om de volgende dag vroeg naar Solarte te gaan. Daar heb je Bambuda Lodge wat echt een geweldige locatie is om een paar dagen niets te doen. Er was een heerlijk zwembad, fijne ligbedjes met uitzicht op de oceaan en een gijbaan waarmee je vanuit het hostel (wat vrij hoog lag) zo de zee in kon glijden met een bodyboard. Dat moesten we natuurlijk proberen.. en dat ging hard, heel hard! Ik vond het na 2 keer wel genoeg, maar jos is in de 3 dagen wel 20 keer gegaan. Iedere keer vond hij wel een nieuw slachtoffer die met hem mee ging. Het waren heerlijke dagen!
Na bocas del toro hebben we 1 dag in David geslapen om vervolgens naar panama stad te gaan. Vanaf panama stad zijn we naar de San Blas eilanden gegaan. Je gaat eerst met een auto door de jungle naar de haven. Vanuit daar met een boot naar het eiland waar je overnacht. Ons hostel had 2 reserveringen gemaakt wat ons nogal in de problemem bracht. Het is een lang verhaal waar ik je niet mee ga belasten, want uiteindelijk was ons verblijf op het eiland echt perfect! Het zand is zo ontzettend zacht (heel poederachtig), wit en het water is kraakhelder. Echt prachtig! Je kan er helemaal niets doen, geen elektriciteit, geen internet, geen bereik met je telefoon. Wanneer je een kokosnoot wilt en ze hebben er niet direct 1 liggen, dan loop je met iemand mee naar een palmboom, zegt welke je wilt hebben en ze plukken de kokosnoot ter plekke. Verser kan niet.
Na san blas kwamen we weer terug in panama stad waar we nog 2 dagen hadden tot onze terugvlucht. We zijn de stad even ingegaan, maar heel bijzonder is het niet. We zijn nog op souvenirjacht gegaan omdat ik nog wat voor mijn nichtje wilde kopen, maar zelfs dat was nog een uitdaging. Op onze laatste dag, vandaag is dat, zijn we nog naar het panamakanaal gegaan. Het was goed om te zien, maar ook weer niet heel bijzonder. We waren wel net op het juiste moment, want er kwam precies toen we aankwamen een groot schip langs. Dat was wel gaaf!

Dit zal het laatste reisverslag zijn, gezien het vandaag de dag van vertrek is. We hebben 3 fantastische maanden gehad. Het is heerlijk om iedere dag op te staan en per moment te bedenken waar je zin in hebt en dat ook te gaan doen. Afspraken heb je niet, je eet wanneer je trek hebt, niet omdat het tijd is om pauze te nemen. Na een paar dagen reizen ben je al het besef van datum en dag kwijt, want ook lekker is! We hebben gedaan wat we wilde en konden doen. We hebben alle soorten natuur gezien: bergachtige en hoog gelegen gebieden in peru, de inmense en surrealistische zoutvlakte en gekleurde bergen in Bolivia, met sneeuw bedekte vulkaantoppen en woestijn in Chili, gletsjers in Patagonie, jungle in Costa Rica en de meest geweldige stranden/ eilanden in Panama. Er zijn plekken op deze wereld die adembenemend zijn. Ze zetten de tijd stil en laten je inmens gelukkig voelen. Het klinkt raar, maar het kan echt! Zoiets moet je gewoon beleven. En de vraag of we het samen goed uit hebben gehouden? Ja dat hebben we zeker! Natuurlijk zijn er chagrijnige momenten waar we doorheen moesten, maar dat is niet te voorkomen. Het was geweldig om dit avontuur met elkaar te mogen beleven, heeft ons sterker dan ooit gemaakt en dit gaan we nooit meer vergeten. Ik kan met zekerheid zeggen dat dit de meest geweldige maanden van mijn leven waren en ik ben onze baas ontzettend dankbaar dat we dit hebben kunnen doen. Er zijn genoeg mensen die ervan dromen dit te doen, tegen hen kan ik alleen maar zeggen: blijf niet dromen, ga het doen en stel vooral niet uit want voor je weet is het te laat.
Reizen is verslavend, dat geloof ik wel want 3 maanden is eigenlijk echt kort. En ja, ook wij hebben alweer plannen voor een volgende reis. Maargoed aan al het moois komt een eind en morgen belanden we weer in ons gestructureerde leven waarin we de dagen en datum niet meer zullen vergeten en we weer moeten wennen aan het maken van afspraken. Wel zien we onze familie en vrienden weer, waar we veel zin in hebben. Ach het zal niet lang duren of onze reis lijkt weer een eeuwigheid geleden. Voor nu weet ik zeker dat ik het ga missen!

Weet je waar ik nu echt zin in heb? Het maken van het fotoboek! Ik heb nog een week vrij voordat ik weer aan het werk ga en die week besteed ik aan het maken van het boek..

Tot snel allemaal!!